“Schilderen vind ik één van de mooiste jobs die er zijn”

Virus

Enthousiast vertelt Peggy hoe ze door het virus gebeten werd toen ze op veertienjarige leeftijd haar kamer mocht schilderen. “Ik wou mijn kamer in een andere kleur schilderen en besefte toen dat ik dit als beroep wou doen. Het volgende schooljaar ben ik van richting veranderd en de opleiding schilderen gaan volgen aan het vti in Lokeren. Het virus heeft me nooit meer losgelaten en intussen werk ik al 28 jaar als schilder.”

Na haar studies kon Peggy vrijwel meteen aan de slag in Antwerpen waar ze nog stage had gelopen. “In het begin verliepen de sollicitaties wat stroef omdat ik een vrouw ben. Dat was natuurlijk 28 jaar geleden. Intussen is er veel veranderd. Bij mijn eerste werkgever waren het vooral grote- en bureauprojecten. Ik wou me liever toeleggen op het fijne schilderwerk en zo heb ik me stilaan opgewerkt.”

Ploegbaas

Sinds vijftien jaar werkt Peggy bij ‘Schilder- en decoratiewerken Schepens’ uit Waasmunster. Ze schopte het tot ploegbaas en begeleidt met hart en ziel de startende jongeren in het bedrijf. “Ik leid de jongeren op wanneer ze pas van school komen. Ik doe dat echt heel graag. Ondertussen heb ik een D-cursus gevolgd en het diploma van leerkracht schilderen behaald. Voor de toekomst wou ik graag een back-up hebben. Moest het echt niet meer gaan dan kan ik lesgeven. Ik probeer dit werk zo lang mogelijk te doen want dit is echt wat ik graag doe. Bij het lesgeven heb je minder de praktijk en dat zou ik toch wel missen. Schilderen vind ik één van de mooiste jobs die er zijn.”

Voldoening

Peggy is aan het werk op een nieuwbouw in Sint-Niklaas. Dat valt heel goed mee maar soms krijgt ze ook moeilijkere projecten zoals oudere woningen die een tweede leven, een volledige facelift krijgen. Die projecten vindt ze eigenlijk nog interessanter en geven haar de meeste voldoening. “Ik ben nogal secuur. Hoe fijn is het om een woning op te frissen en een magnifiek eindresultaat neer te zetten? Maar de meeste voldoening krijg ik van de klanten als ze achteraf hun appreciatie tonen voor mijn werk. Het werk is heel afwisselend en alle dagen zijn anders. Dat maakt het juist zo tof.”

Het beroep van schilder is doorheen de jaren enorm geëvolueerd. Trends, nieuwe technieken, nieuwe materialen en verven maakten hun opwachting. “Op mijn eerste werven waren er nog geen stofzuigers en schuurmachines. Dat herinner ik me nog goed. Ik moest alles met de hand schuren en zat onder het stof. Dat had ook wel zijn charmes,” lacht Peggy. “De synthetische lakken zijn eruit en alle verven zijn watergedragen. De verven zijn gezonder en mensvriendelijker geworden. Ik weet nog dat ik vroeger soms met hoofdpijn naar huis ging. Dat is nu niet meer het geval.”

Uitdaging gezocht

“Het klinkt misschien raar maar de voorbereidingen, het schuren doe ik het liefst zelf. Als de voorbereiding niet goed is, is ook de eindlaag niet goed. De grondlaag leggen (latexen) is niet moeilijk, daar zijn de gasten meteen mee weg. Behangen doe ik ook zeer graag. Het moet goed zijn en dat betekent goed nadenken, pas werken en heel veel meten. Iets moeilijk tot een goed resultaat brengen is voor mij het summum. Na 28 jaar heb je het allemaal wel gezien. Ik heb graag een uitdaging. Schilderen is soms zwaar en je moet echt wel die passie hebben. Als je jouw werk goed regelt dan zijn deadlines geen probleem. Schilders zijn de laatste schakel in het bouwproces. Mensen zien ons heel graag komen, maar nog liever vertrekken.”

Peggy heeft intussen ook al een meisje opgeleid maar voor de rest is ze de enige vrouw in het bedrijf. “Mijn baas houdt echt wel rekening met mij zoals wanneer er hoge ladders, stellingen en zware loopplanken nodig zijn. Het contact met mannelijke collega’s valt goed mee. Slechts één keer in mijn carrière heb ik iemand gehad die moeilijk orders van een vrouw als ploegbaas kon aanvaarden. Daar moet je je overzetten. Je moet echt wel je mannetje staan en durven doorspreken. Op de werven waren de klanten in het begin verbaasd om een vrouw te zien maar dat is intussen veranderd. Ze zijn blij als er een vrouw bij is want die zijn toch wat fijner in het afwerken. Ik let erop dat we de werf goed achterlaten. Dan zijn mensen gerust. Zo ben ik de laatste die de deur achter zich dichttrekt en alles controleert voor we vertrekken. Een goede communicatie met de klanten is heel belangrijk. En uiteraard ook een goed contact met de baas”.

www.bartschepensbvba.be