Van zeepsteen tot Sint-Joriskerk
Filiz Van der Velpen (26) is volledig in de ban van stenen. Tijdens haar opleiding…
Meer dan 18 jaar werkte Sara bij JBC in Merksem, dat werk deed ze zeer graag. Ze kende de winkel van binnen en van buiten. In het weekend hielp ze dan haar man bij de verbouwingen en afwerkingen. “Op een bepaald moment kochten we een appartement aan zee en tijdens de weekends gingen we naar daar om aan ons appartement te werken. Het was eigenlijk onze hobby en we werken gewoon graag samen. Op maandag ging ik dan terug naar mijn werk in de winkel in Merksem, maar op den duur werd dat te veel en moest ik een keuze maken.” De switch kwam bijna als vanzelfsprekend. Sara was altijd al een sterke vrouw en in de familie noemden ze haar lachend ‘de sterke Jef’.
“Ik ben graag creatief bezig met mijn handen. Het werk is heel afwisselend want je begint meestal met de afbraak maar de opbouw is telkens anders. Je ziet de mensen dromen en het is leuk om mee te werken aan hun droom. Als het resultaat er is en ze zijn in de wolken, ben ik tevreden.”
Door met personeel te werken moet Sara vaak delegeren waardoor ze niet altijd kan meewerken op de werf. Bij grote projecten werken we gezamenlijk aan de offertes. Het is zo belangrijk om niets te vergeten. Bij een eerste bezoek maak ik veel foto’s want zijn heel nuttig bij de opmaak van de offertes. Veel klanten zien niet wat wij zien. We kunnen de ruimtes goed inschatten en hebben vaak in ons hoofd al het beeld hoe de woning er kan uitzien.”
“Onze mannen zijn heel goede tegelaars. Gewoon uit de losse hand worden de kanten van de tegels op 45 graden afgerond en verwerkt in inloopdouches. Ongelooflijk toch? Ze zijn een troef voor ons bedrijf.”
Samenwerken als koppel is niet altijd evident. Sara en Bart hebben een goede taakverdeling, maar af en toe hebben ze wel eens discussies. “Bart kan best koppig zijn. Vrouwen hebben soms een andere kijk, een andere insteek. Zo denk ik dat je hetzelfde resultaat met minder werk kan bereiken, door op een andere logische manier na te denken. Vrouwen in de bouw zijn wel degelijk een meerwaarde. Ik zie bijvoorbeeld sneller wat weg kan, wat niet meer nodig is en de werven moeten altijd proper zijn. Een stort van een werf lijkt nergens op, vind ik. Dat weten ze intussen wanneer ik langskom.”
“Sommige jobs zijn zwaar en dan vraag ik hulp aan de gasten. Ze hebben altijd het hart op de juiste plaats en tonen ook respect voor mij. Toen ik onlangs 50 werd, stonden ze zingend aan mijn voordeur met bloemen en taart. Geweldig toch?”
Je moet je weg zoeken maar je leert zoveel, ik leer nog elke dag bij. Al doende heb ik alles geleerd. Gewoon beginnen als je de uitdaging ziet zitten, denk ik. Ik zal nooit de dag vergeten dat ik mijn eerste muurtje metste in Berchem. Geen enkele bouw is hetzelfde. Het werk is gewoon ook leuk om te doen: vooral op het einde, bij de afwerking wanneer alle puzzelstukjes samenvallen en we een mooi resultaat kunnen neerzetten. Dat geeft zoveel voldoening.”