Geen spierballen nodig, wel karakter en precisie

Een grote carrièreswitch

“Ik ben afgestudeerd als kinesist en werkte in een fitness als personal trainer. Daar heb ik mijn man leren kennen. In de fitness werkte ik soms overdag ofwel ’s avonds en vaak in het weekend. Soms had ik een halve dag vrij en hielp ik mee in het bedrijf. Het begon met een trap schilderen maar op de duur werden dat heel veel trappen om te schilderen. Het was alsmaar moeilijker om dit te combineren met mijn hoofdberoep in de fitness. Toen het bedrijf besloot om een spuitcabine aan te kopen, heb ik de beslissing genomen om fulltime mee te werken in het bedrijf. Intussen hadden we twee kinderen en voor hen was deze beslissing ook beter.”

Die beslissing vormde een grote stap. Het was een enorme carrièreswitch voor Ans. “Ik heb hier helemaal mijn draai gevonden en ik doe het werk graag. Je maakt een mooi en afgewerkt product en dat geeft me veel voldoening. Bovendien kan ik mijn dagen zelf regelen en dat is een groot voordeel. Soms mis ik mijn vroegere beroep maar ik doe nog altijd veel aan sport samen met mijn man.”

Meedraaien, proberen en bijleren

Samenwerken met je echtgenoot is niet aan iedereen gegeven maar bij Ans en Frank werkt het. Intussen werkt Ans 22 jaar mee in het bedrijf waarvan 15 jaar voltijds. Ans springt bij waar het kan. “De eerste zeven jaar was het wat helpen zoals al eens een trap schilderen met de borstel. Het meeste heb ik al doende geleerd. Toen de spuitcabine erbij kwam, heb ik een aantal dagen een opleiding gekregen bij ons in het atelier. De tijd tussen twee droogtijden spendeer ik aan het papierwerk of aan het onderhoud in het kantoor. Daarnet was ik het hout lichtjes aan het schuren en straks ga ik de eerste laklaag leggen. Dan heb ik een droogtijd van twee à drie uur voor een tweede laag aan de beurt is. Tussendoor doe ik licht werk in de schrijnwerkerij zoals frezen aan de CNC-freesmachine. In het begin heb ik een paar keer geholpen met de plaatsing van trappen. Ik wou zien hoe alles verloopt en waarom een trap op een bepaalde manier gemaakt is, maar eigenlijk liep ik daar vooral in de weg. De plaatsing doen ze met twee en heel zelden is een derde persoon nodig.”

Communiceren zonder doekjes eromheen

“Klanten verwachten een man die alles komt opmeten en een offerte maakt. Soms zijn ze verrast als ze mij zien maar meestal zijn de reacties positief. Ik heb ook al negatieve reacties gekregen zoals wat kom jij hier doen? Dan laat ik mij niet doen, ik kan mijn vrouwtje wel staan. Ik zou niet weten waarom vrouwen niet in de bouwsector kunnen werken. We hebben misschien niet die brute kracht zoals mannen maar er zijn genoeg hulpmiddelen om zware dingen op te tillen. Voor de rest kunnen wij net zo goed sterk zijn en ook mentaal zijn we sterk. Mannen onderling communiceren anders, denk ik. Mannen zijn gewoon veel directer, maar dat apprecieer ik juist. Als er ergens doekjes moeten rond gewikkeld worden, moet je niet bij mij zijn.”

Vrouwelijke touch

“Ik vind dat je als vrouw moet doen waar je zin in hebt en je niet laten tegenhouden door vooroordelen of door schrik voor iets dat er misschien zou zijn. Ik ken ondertussen wel wat vrouwen in de bouwsector.” 

“Ik denk dat ik mij als vrouw misschien beter kan inleven in de vragen waarmee de mannen soms afkomen. Toen hun kinderen nog klein waren, hadden ze soms opvangproblemen. Dan probeer ik wat bij te sturen. Zelf kon ik mijn kinderen van school afhalen of wanneer ze ziek waren bij hen blijven. Hun vrouwen hadden niet altijd die mogelijkheid. Ik denk dat ik op dat vlak een andere inspraak heb gebracht.” 

“In het weekend probeer ik iets vrouwelijker voor de dag te komen”, lacht Ans. “Het is natuurlijk al even geleden maar in eerste instantie waren mijn ouders niet echt gelukkig met mijn keuze, maar het was toen voor mij de beste beslissing. Ik zou het meteen opnieuw doen moest ik voor de keuze staan. Nu begint stilaan het tij te keren. De kinderen worden groter en hebben minder zorg nodig. Ik moet niet meer op tijd aan de school staan of thuisblijven als ze ziek zijn. Ik merk stilaan dat mijn vrije tijd terugkomt en die vul ik in met sporten. Ik ben lid van een karateclub in Kalmthout en daar wil ik meer tijd insteken zoals karate lesgeven en dingen organiseren.” 

www.vpg.be